XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Bortzerrietan eta Hondarribian, esate baterako, gauza nabarmena da ahoskera bera: badu eta .

Eta gauza bera zubereraz: nahiz zubereraren arauera, eta analogiaz (-2) eta espero izan.

Fenomeno bera aurkitzen da erronkarieraz, adibide hauen arauera: .

Hots, ebakera horien arauerako azentu eredurik ekonomikoena ez da ATZETIK kondatzea, silabak AURRETIK kondatzea baizik; guztiz Basterretxeak proposatu duen bezala.

Aditz jokoak silaba bakar bat baldin, badu, (silaba) BIGARRENA dugu euskalki guztietan: .

Eta hirutakoekin, berriz, .

Hitanozko formetan, ezaguna denez, azentua atzera pasatzen da, gaurko zubereraz oso nabarmena denez: hika .

(Horren azalpena ez dugu gaur hemen aipatuko).

Fenomeno batzuk bide beretik bultzatzen gaituzte.

Esate baterako: bai bizkaieraz, bai zubereraz ere (ikus Larrasquet), oso maiz entzun daitezke honelakoak: [ edo (B); eta eztáit (S) (, Action, 213).

Hots, Larrasquet-ek berak bere lanetan frogatu duenez, /k/ren ozenketa hori (edo-ta ezabaketa hori azken buruan) ezin daiteke uler azentu-ONDOKO ez izatekotan.

Ahoskera arrunt eta oso orokor horrek, eskatzen du, baina ez inola ere *.

Altsatsuan ere, forma bera bildua zuen Kandido Izagirrek: (Urq.,1967,51).

Lekuko bikaina Elkano-ko Lizarraga (Hegoaldeko nafarreraz ari, eta azentuak markaturik).

Hots, Lizarragak inoiz ez ditu ba- eta ez- azentuatzen, eskuin aldean baizik: ; (...).